Wypłata dywidendy zależeć będzie od bieżącej i przewidywanej sytuacji finansowej spółki, jej potrzeb kapitałowych oraz realizowanych inwestycji. W różnych wariantach podobny zapis znajduje się w większości polityk dywidendy, a nawet spółki z wieloletnią praktyką podziału zysku z akcjonariuszami miewają lata, kiedy zyski trzeba i/lub można podzielić inaczej.
Jak to zrobił m.in. MVP (MARVIPOL). Deweloper w latach 2020-2022 co roku wypłacał rosnącą dywidendę. W 2023 r. serię jednak przerwano, co tłumaczono sytuacją na rynku nieruchomości.
„Trudna sytuacja na rynku kredytów hipotecznych oraz ogólna mniejsza dostępność kredytów, zmniejszyły wielkość popytu na mieszkania oraz wydłużyły okres wyprzedaży oferty. Jednocześnie występująca inflacja, związany z nią wzrost kosztów energii, materiałów budowlanych i kosztu pracy oddziałują na zwiększenie kosztu wytworzenia realizowanych inwestycji. Implikuje to konieczność zwiększenia wkładów własnych w realizowane i planowane projekty deweloperskie. Sytuacja ta wymaga również rezerwowania środków na potencjalne czasowe finansowanie realizacji inwestycji w wyniku spowolnienia tempa sprzedaży” – wyjaśniono wówczas
W 2024 r. do wypłaty jednak wrócono. Wprawdzie w nieco skromniejszym wariancie (1,06 zł vs 1,14 zł w 2022 r.), ale i wynik netto wypracowany przez Marvipol był niższy. Pytaniem pozostaje też co dalej. Polityka dywidendowa spółki zakładała wypłatę jedynie w latach 2020-2023. Doczekamy się nowej czy ubiegłoroczną wypłatę należy traktować jako łabędzi śpiew dywidendowego Marvipolu? Na ten moment analitycy zakładają, że deweloper wróci do regularnych wypłat, ale same dywidendy spadną.
„(…) zakładamy, że grupa powróci do regularnych wypłat dywidend przy 50% stopniu wypłaty dywidendy w długiej perspektywie czasowej” – oceniają analitycy Ipopema Securities w ramach GPWPA
Z innym scenariuszem mieliśmy do czynienia w ACG (ACAUTOGAZ), która w minionym roku również po rocznej przerwie wróciła na dywidendową ścieżkę. W tym przypadku gdybanie odnośnie przyszłości można jednak pominąć, siłą rozpędu już w pierwszych dniach stycznia poznaliśmy bowiem rekomendację dotyczącą kolejnej dywidendy. Będzie to podobnie jak 2024 r. równe 3 zł na akcję. Z kolei sama pauza była związana z dość niespodziewaną zmianą formy transferu zysków na skup akcji własnych. Niespodziewaną, bo AC do tej pory nader regularnie skłaniała się w stronę dywidendy, wypłacając ją co roku giełdowego debiutu w 2011 r.
Niemal równie długą (2013-2022) dywidendową serię przerwała w 2022 r. też AMC (AMICA). Z jeszcze innej przyczyny, a mianowicie pierwszej od 2006 r. skonsolidowanej straty netto (na poziomie jednostkowym spółka pokazała zysk). Prawdopodobnie to nie sam wynik był jednak bezpośrednim problemem, a trudne otoczenie i wyzwania, z jakimi musiała borykać się spółka. Mimo kolejnej straty (tym razem także jednostkowej), rok później akcjonariusze Amiki zdecydowali już bowiem o wypłacie dywidendy, w całości finansując ją z kapitału zapasowego. Zapewniano jednak, że sytuacja płynnościowa spółki jest stabilna. Być może faktycznie idzie więc ku lepszemu.
Warto dodać, że spółka zamierza też szczodrzej dzielić się zyskiem a akcjonariuszami. Zgodnie z nową strategią, w latach 2024-2030+ „spółka chciałaby utrzymać status spółki dywidendowej i przy zachowaniu stabilnej sytuacji płynnościowej wypłacać do 35% osiąganego zysku netto w formie dywidendy".
To znacznie więcej niż do tej pory, a poprzednia polityka zakładała wypłatę 1/5 zysku. Na ten moment analitycy nie oczekują jednak wiele i zakładają, że kolejne dywidendy będą raczej symboliczne. I to mimo prognozowanej poprawy wyników.
Nieco podobne, acz znacznie prostsze, od historii Amiki są przypadki m.in. MXC (MAXCOM) czy NWG (NEWAG). Obie spółki nie wypłaciły dywidend za 2022 r. ponieważ zamknęły go pod jednostkową kreską. Kiedy rok później poprawiły wynik, część zysku trafiła już do akcjonariuszy.
