ORLEN uruchomił w Poznaniu swoją pierwszą w Polsce, ogólnodostępną, całodobową stację wodorową, na której można tankować samochody osobowe, ciężarowe, a także autobusy. Poznańska stacja jest częścią projektu Clean Cities, dofinansowanego ze środków unijnych w ramach instrumentu CEF oraz krajowych z programu „Zielony transport publiczny”. Stacja zasilać będzie flotę 25 autobusów należących do Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacji w Poznaniu. W ciągu 15 lat ORLEN dostarczy w tym celu 1,8 mln kilogramów paliwa wodorowego.
– Produkcja i dystrybucja paliw alternatywnych jest jednym z kluczowych elementów transformacji energetycznej Grupy ORLEN. Duży potencjał w wykorzystaniu wodoru dostrzegamy szczególnie w transporcie publicznym. Budowa stacji tankowania tego paliwa jest z jednej strony, odpowiedzią na rosnące zapotrzebowanie samorządów takich jak Poznań, który rozwija transport miejski w kierunku zeroemisyjności, a z drugiej ważnym elementem realizacji celów strategicznych Spółki. Wodór to bezpieczne, alternatywne źródło energii w transporcie, które wpływa na redukcję emisji dwutlenku węgla w miastach. W tym wypadku poprawi jakość życia mieszkańców stolicy Wielkopolski. W trakcie 15-letniej umowy dostarczymy do poznańskich autobusów 1,8 milionów kilogramów wodoru, co pozwoli uniknąć emisji 21 tysięcy ton CO2
– mówi Artur Osuchowski, Członek Zarządu ORLEN ds. Energetyki i Transformacji Energetycznej.
Stacja wodorowa w Poznaniu jest zlokalizowana na terenie stacji paliw ORLEN przy ul. Warszawskiej 231, w pobliżu pętli tramwajowej Miłostowo. Obiekt działa całodobowo i jest dostępny publicznie, co oznacza, że z możliwości tankowania mogą korzystać nie tylko autobusy MPK Poznań, ale też wszyscy użytkownicy pojazdów napędzanych paliwem wodorowym.
ORLEN udostępnił kierowcom trzy dystrybutory. Dwa o ciśnieniu 350 bar służą do tankowania autobusów i pojazdów ciężarowych, natomiast dodatkowy dystrybutor, o ciśnieniu 700 bar, jest przeznaczony dla samochodów osobowych. Cały proces zatankowania autobusu do pełna trwa ok. 15 minut. Jego dzienne zapotrzebowanie na wodór wynosi ok. 30 kg, co umożliwia przejechanie około 350 km. Z kolei czas tankowania samochodu osobowego, ze zbiornikiem o pojemności 5 kg wodoru, wynosi ok. 5 minut. Taka ilość paliwa wystarczy do przejechania około 600 km.
Wodór do stacji w Poznaniu dostarczany jest z instalacji wytwórczej Grupy PKN (PKNORLEN) we Włocławku. Stacja pozwala na zatankowanie w ciągu doby ponad jednej tony wodoru. To ilość, która pozwala zaspokoić zapotrzebowanie 34 autobusów miejskich, którymi docelowo będzie dysponować MPK Poznań, i kilku pojazdów osobowych.
Z pojazdów zasilanych wodorem od czerwca ubiegłego roku korzystają pasażerowie komunikacji miejskiej w Krakowie, gdzie na terenie zajezdni autobusowej Wola Duchacka ORLEN uruchomił pilotażową stację. W tym przypadku wodór dostarczany jest z pierwszego w Polsce HUB-u produkcji wodoru jakości automotive, zlokalizowanego w Trzebini. Testy autobusów napędzanych paliwem wodorowym zostały zorganizowane także m.in. w Płocku i Katowicach.
Jeszcze w tym roku wodór do pojazdów zatankować będzie można na powstającej stacji ORLEN w Katowicach. Następne stacje wodorowe: w Bielsku-Białej, Gorzowie Wielkopolskim, Wałbrzychu, Krakowie, Włocławku, Gdyni, Pile i Warszawie, będę oddawane do eksploatacji sukcesywnie w kolejnych latach. Obiekty te powstaną w ramach II etapu projektu Clean Cities – Hydrogen mobility in Poland. W III etapie planowane jest wybudowanie 16 kolejnych stacji, na ten cel ORLEN w kwietniu otrzymał bezzwrotne, rekordowe unijne dofinansowanie w wysokości 62 mln euro.
Do 2030 roku Grupa ORLEN planuje budowę sieci ponad 100 stacji tankowania wodoru dla transportu indywidualnego, publicznego i cargo, drogowego oraz kolejowego w Polsce, Czechach i na Słowacji. Wodór będzie dostarczany do nich dzięki wybudowaniu europejskiej sieci hubów wodorowych, zasilanych odnawialnymi źródłami energii oraz innowacyjnych instalacji przetwarzających odpady komunalne w zero- i niskoemisyjny wodór. Łączna zakładana moc elektrolizerów w Grupie ORLEN do 2030 roku wyniesie około 1 GW mocy, co w połączeniu z projektami typu waste-to-hydrogen umożliwi produkcję ponad 130 tysięcy ton rocznie odnawialnego wodoru na koniec obecnej dekady.
